Abstrakt
W artykule zajmuję się kwestią etyki (polskiego) humanisty. Staram się wydobyć właściwy dlań obszar refleksji moralnej. Obszar ten nie daje się sprowadzić do wskazań etyki ogólnej, a nawet tzw. etyki nauki. Pracę humanisty znamionuje bowiem przywiązanie do swoistego ideału prawdy. Jest to prawda o niekoniecznie uniwersalnym charakterze. Jej źródłem są tzw. wartości pozanaukowe – religia, solidarność narodowa, dobro ludzkości definiowane w terminach tej czy innej ideologii. Moralny aspekt pracy humanisty ujawnia się w minimalizowaniu szkód spowodowanych obecnością pozanaukowych wartości i egzekwowaniu zasad dobrej roboty.