Rekonfiguracja komunikacji społecznej

Abstrakt

Braudelowska perspektywa ‘długiego trwania' uprawnia do postawienia tezy o dwóch, obecnych w dziejach kultury, fundamentalnych transformacjach komunikacji społecznej. Pierwsza taka rekonfiguracja zdarzyła się w starożytnej Grecji: dzięki niezwykłym możliwościom alfabetu fonetycznego oralność czasów Homera - w procesie trwającym stulecia - przeobraziła się w epokę pisma Platona. Druk był drugą fazą i dopełnieniem tej przemiany. Współcześnie dokonuje się druga w historii kultury rekonfiguracja komunikacji społecznej - audiowizualna. Jej przesłanki pojawiły się w XIX w. (fotografia, fonografia, kinematograf). Analogową fazę audiowizualności współtworzyły w XX w. przede wszystkim film dźwiękowy oraz telewizja. Obecnie obserwujemy digitalną fazę owej przemiany (komputer, Internet, telefonia mobilna). Zapis zero-jedynkowy umożliwia przekodowanie całego uniwersum komunikacji i pełni w przekształceniach współczesnej kultury funkcję podobną do tej, jaką spełniał alfabet fonetyczny w transformacji oralności w kulturę pisma i druku.