Kobiety Don Kichota

Abstrakt

Zamierzeniem niniejszego eseju jest ukazanie najważniejszych postaci kobiet, z jakimi Don Kichote wchodzi w interakcję. Wizja Złotego Wieku wprowadza charakterystyczną dwuznaczność: z jednej strony, kobiety związane są z płodną Matką Naturą, z drugiej zaś mają wypełniać ascetyczny ideał, dla którego największym zagrożeniem jest miłość fizyczna. Poszczególne postaci kobiece poddają próbie zarówno ów ideał, jak i samego Don Kichota, posługując się swym ciałem, konwencjami literackimi oraz znajomością stosunków społecznych: Marcela uzyskuje autonomię kosztem uczestnictwa w społeczeństwie, posługując się romansem pasterskim, Dorota wykorzystując romans rycerski odnajduje przestrzeń autonomii w ramach społeczeństwa, Księżna natomiast swą władzę opiera na pozycji społecznej. Powiązana z Księżną figura Śmierci ujawnia, że rzeczywistą opozycją organizującą treść dzieła może być nie tyle idealizm/materializm czy dusza/ciało, lecz przeciwstawienie obu tych członów porządkowi społecznemu.