Ja czy mój obraz? Socjologiczno-filologiczny wymiar autokreacji

Abstrakt

Zamierzeniem autorów tekstu była egzegeza towarzyszącego ludziom od wieków zjawiska autokreacji jako uniwersalnego elementu kultury. Elementu o zarówno pozytywnych, jak i negatywnych stronach. Autorzy wskazują na niemożliwość uwolnienia się człowieka od społecznego nacisku na odgrywane przez niego role, przyjmowane maski, kreowane obrazy własnego „ja”. Podkreślają zarazem występowanie zależności pomiędzy społecznym odbiorem własnej osoby a efektywnością swoich społecznych działań. Autorzy posiłkują się przykładami wielkich osobowości literatury: Thomasa Manna, Sartre’a, Gombrowicza czy Słowackiego. Jako główny problem wskazują kwestię wyważenia proporcji między autokreacją a byciem wiernym sobie i własnym przekonaniom, zdolnością do niezależności postaw i ocen. „Od społeczeństwa nie wywiniesz się, bratku, z niego wyszedłeś i nic tu nie pomogą żadne abstrakcje” (Witkacy).