Dwa portrety

Abstrakt

W swoim tekście, będącym komentarzem do eseju Iwana Turgieniewa Hamlet i Don Kichot, Andrzej Walicki chce przede wszystkim odpowiedzieć na pytanie o ponadczasowy sens i aktualność zawartej w Turgieniewowskim eseju typologii. Opozycja „Hamlet i Don Kichot” jest tutaj wyrazem podstawowego prawa egzystencji - walki egoizmu i altruizmu. Turgieniewowski hamletyzm nie jest jednak - jak zauważa Andrzej Walicki - słabością, a raczej konsekwencją indywidualizacji myśli, podczas gdy donkiszotyzm ponosi cenę jednostronności, dogmatyzmu i ubóstwa osobowości. Andrzej Walicki przedstawia problem na tle sporów okresu rosyjskich „Wielkich Reform”, a także jego wykorzystanie, zwłaszcza przez Isaiaha Berlina, w XX wieku.