Miraże dnia dzisiejszego (przeł. M. Twaróg)

Lew Tichomirow

O autorze

Lew Tichomirow
Rosja

Lew Tichomirow (Aleksandrowicz), żył w latach 1852-1923. Był działaczem rewolucyjnym i publicystą, członkiem organizacji "Ziemia i Wola", a następnie "Narodnaja Wola". Zajmował stanowisko pośrednie miedzy zwolennikami (Mikołaj Morozow) i przeciwnikami (Jerzy Plechanow) stosowania terroru przez ruch narodnicki. W roku 1873 był aresztowany i cztery lata spędził w Twierdzy Pietropawłowskiej. Po zamachu na cara Aleksandra II, będąc jednym z najważniejszych z żyjących na wolności przywódców ruchu narodnickiego, przeciwstawił się planom zamachu na Aleksandra III. W roku 1882 emigrował na Zachód, najpierw do Szwajcarii, a potem do Francji, gdzie współpracował m. in. z Piotrem Ławrowem. Podczas pobytu na emigracji rozczarował się do swych dotychczasowych poglądów, co ogłosił w opublikowanej w roku 1888 broszurze Почему я перестал быть революционером ( Dlaczego przestałem być rewolucjonistą ). Rok później powrócił za zgodą władz do Rosji już jako zdeklarowany konserwatywny monarchista i zwolennik bliskiej więzi państwa z kościołem. Ten spektakularny akt zerwania z przeszłością z oburzeniem przyjęty został w rosyjskich i międzynarodowych kręgach rewolucyjnych. W Rosji współpracował z pismami kulturalnymi i literackimi, był autorem licznych książek poświeconych problematyce społecznej, historiozoficznej i religijnej. W roku 1917 odsunął się od działalności politycznej i publicystycznej, zamieszkał w Zagorsku (Sergijew Posadzie), gdzie zmarł.

Ważniejsze prace: Апокалиптическое учение о судьбах и концемира (Apokaliptyczna teoria losów świata i jego końca, 1907),Духовенство и общество в современном религиозном движении(Duchowieństwo i społeczeństwo we współczesnym ruchu religijnym, 1892), Начала и концы. Либералы и террористы (Początki i końce.Liberałowie i terroryści, 1890), Единоличная власть как принцип государственного строения (Jedynowładztwo jako zasada ustrojuspołecznego, 1897), Монархическая государственность (Państwomonarchiczne, 1905), Рабочие и государство (Robotnicy i państwo, 1908).