Droga ku słowom Boga. Michel Henry i nauka chrześcijańska (przeł. M. Murawska)

Abstrakt

Artykuł stanowi próbę zarysowania chrystologii, jaką znajdujemy w rozważaniach Michela Henry’ego. Stawia tezę, że, w porównaniu do jego prac na temat Maine de Birana, w swoich późniejszych rozważaniach Henry posługuje się innym słownictwem i „sekwencja tekstów historycznych” zaczyna odsyłać do sekwencji tekstów ewangelicznych i patrystycznych. Filozof dochodzi ostatecznie do „fenomenologii lub archeologii żywej cielesności”, w której to chrześcijaństwo staje się przedmiotem pogłębionych badań, na czym zresztą zyskuje zawsze radykalna w jego ujęciu fenomenologia. Takie ukierunkowanie fenomenologii życia pociąga za sobą problem dotyczący doświadczenia innego. Jeśli bowiem w porządku świata ciało jest pewnym ciałem przedmiotem i, jeśli w porządku życia, ciało jest z kolei ciałem subiektywnym, które zostaje ukonstytuowane przez impresje i doznawane władze, to doświadczenie innego okazuje się związane z żywą cielesnością (chair), a nie tylko z ciałem jako przedmiotem. Znaczy to, że doświadczenie innego odsyła do samoobjawienia życia, a nie tylko do pojawiania się w świecie. Henry ukazuje więc porażkę rozumienia innego przez pryzmat fenomenologii intencjonalności, która okazuje się wyłącznie metafizyką przedstawienia.