Reprezentacje zewnętrzne w sporze o eksternalizm

Abstrakt

Celem artykułu jest próba wykazania w zakresie reprezentacji zewnętrznych, na ile nietrafne jest twierdzenie o peryferyjności pozaneuronalnej sfery poznania. Rozpoczynam go od charakterystyki problemu, który określam mianem „neurocentryzmu”. Dalej przechodzę do próby uporządkowania pojęć związanych z tematem, po czym przedstawiam koncepcję poznania rozproszonego oraz pojęcie reprezentacji zewnętrznych. Następnie prezentuję wnioski z ważniejszych badań nad nimi, wyróżniając trzy grupy tych reprezentacji, a także specjalny ich typ: reprezentacje kinestetyczne. Analizuję udział reprezentacji zewnętrznych w samej strukturze procesu poznawczego. Wnioski końcowe wpisuję w rosnące zainteresowanie nauk poznawczych otoczeniem materialnym.