Humanistyczna formacja pisarzy i myślicieli XV-XVI wieku

Abstrakt

Humaniści renesansowi, zdaniem autora artykułu, świadomi byli dwoistości sensu słowa „humanizm”, tj. jego znaczenia filozoficzno-światopoglądowego i edukacyjno-kulturowego. Ta dwoistość decyduje o tym, że chodzi w nim, jak w starorzymskim słowie humanitas, o zespół cech swoiście ludzkich, z wyróżniającą się spośród nich łagodnością, ale też o nabyte dzięki naukom i lekturom ogładę, polor czy wykwintność. Dlatego chcąc odzyskać autentyczny sens słowa humaniści ci nie stronili od owej dwoistości. Autor atykułu wykazuje to nie tylko na derywacjach starorzymskiej humanitas, ale i ilustrując praktyczną aplikację formacji humanistycznej XV-XVI wieku Erazmową philosophia Christi i tegoż bonae litterae.