Wyobraźnia w antropologii literatury

Abstrakt

Koncepcja wyobraźni jako niezbędnej dyspozycji humanisty, koresponduje z ideą zakładającą, że jednym z warunków antropologicznego porządkowania rzeczywistości jest kompetencja narracyjna. Dostrzeganie, wyobrażanie sobie tego, czego zaobserwować bezpośrednio nie można oraz przedstawianie relatywnie spójnego obrazu świata składa się na propozycję epistemologiczną, której korzeni szukać można w filologii, filozofii, historii i antropologii kulturowej. Nie jest zatem przypadkiem, że Andrzej Mencwel, twórca koncepcji wyobraźni antropologicznej, odwołuje się do tych samych wyznaczników, które od dawna konstytuowały literacki obraz świata. Jednak te dwa obszary aktywności poznawczej różnią od siebie i cele, i funkcje. Potencjalnie łączy je natomiast, jak się wydaje, seria projektów określanych mianem antropologii literatury. Jeżeli antropologię literatury potraktujemy jako zbiór indywidualnych inicjatyw, z których być może wyłoni się kiedyś odrębna dziedzina wiedzy, to musimy przyjąć, że w każdej z nich „wyobraźnia antropologiczna” może pełnić inne funkcje i może być odmiennie rozumiana.