Fenomenologia zaginionej republiki

Abstrakt

Głównym tematem artykułu jest jakość polskiej kultury politycznej, rozumianej jako zakotwiczona w wyobrażeniu obywatelstwa pewnej zaginionej republiki. Artykuł jest próbą rekonstrukcji głównych kierunków fenomenologicznej krytyki tego wyobrażenia oraz odniesienia tradycji polskiego, szlacheckiego republikanizmu do idei postulowanego przez Jürgena Habermasa jako racjonalny, europejskiego patriotyzmu konstytucyjnego. Głównym elementem tej krytyki jest poszukiwanie możliwości fenomenologicznego, nie tylko formalno-pragmatycznego ugruntowania racjonalności patriotyzmu jako pewnej postaci politycznej episteme w hermeneutyce faktyczności politycznej. Główną tezą artykułu jest współczesna żywotność I aktualność z punktu widzenia tej hermeneutyki szlachecko-demokratycznego habitusu polskiego republikańskiego patriotyzmu, jak również jego doniosłość w procesie budowy europejskiego obywatelstwa oraz ogólnoeuropejskiej kultury politycznej.