Filozofia, historia, kultura. Znaki tożsamości

Abstrakt

Autor rozważa różne sposoby rozumienia filozofii, określenia tego, co stanowi jej aspekty trwałe i tego, co się w niej przez wieki zmieniało. Pierwszą możliwością jest ujęcie filozofii jako rodzaju kombinatoryki, gry intelektualnej, w której z zestawu względnie trwałych elementów układane są różne mozaiki. Drugą – ujęcie filozofii jako wyznaczanej w swej zmienności przez czynniki społeczne, polityczne, ekonomiczne, a więc jako dzieje samopoznawania się, kształtowania samoświadomości kultury europejskiej. Trzecią możliwością jest ujęcie myśli filozoficznej jako procesu oscylacji, pulsowania między konstruowaniem i destruowaniem  absolutów, ruchu między absolutyzmem a relatywizmem, ruchu ożywiającego zarówno kombinatoryczne, jak też historyczne przejawianie się myślenia filozoficznego.