Ezoteryczne nauczanie Timajosa w świetle koncepcji Leo Straussa

Abstrakt

Koncepcja ezoteryzmu nauczania filozoficznego, „ukrytych nauk” przekazywanych w dziełach największych filozofów, ma bardzo długą tradycję. Leo Strauss, XX-wieczny myśliciel polityczny, wpisuje się w nią w sposób znaczący. Jako wierny „uczeń” Majmonidesa, dzięki któremu odkrywa między innymi Platona, Strauss poddaje analizie wiele dzieł autorów dawnych, szukając u nich śladów ezoterycznego pisarstwa. Poszukiwania te zaprowadzą Straussa do fundamentalnych tekstów naszej kultury, takich jak Księga Rodzaju z jej opisem stworzenia świata. Stąd niedaleko już do greckiego wyobrażenia o kreacji kosmosu: Timajos, choć przez Straussa nigdy niezanalizowany, stanowił dla niego ważny punkt odniesienia. W naszym artykule nakreślimy kilka wątków i głównych ścieżek interpretacji dialogu Platona, które mógłby podjąć Strauss w swoim nigdy niezrealizowanym dziele.