Kierkegaard i Lévinas – dwa modele dialogiczności

Abstrakt

Głównym celem artykułu jest przedstawienie Kierkegaardowskiej i Lévinasowskiej koncepcji dialogiczności. Relacja pomiędzy obydwoma filozofami stanowi interesujący i słabo znany problem w polskiej humanistyce. Kierkegaard stwierdza, że autentycznie pojęta filozofia musi mieć formę dialogiczną – poprzez majeutyczną autoironię jednostka doświadcza rozwarstwienia własnego ja. Lévinas krytykuje Kierkegaardowskie pojęcie dialogu uznając, że jest on ograniczanyprzez samotny podmiot uprawiający nieskończoną dyskusję z własnym ja, co francuski dialogista uznaje za zwykły egoizm. Między dwoma stanowiskami wywiązuje się specyficzna dyskusja, przedstawiona w artykule.