Fenomenolodzy, analitycy i inni, trudniej już uchwytni, choć tak samo nędzni kastraci ducha… Rozepchali się na filozoficznej działce i pokrzykują, że im tylko, za każdym razem osobno, a przynajmniej bez możliwości traktowania oponentów na równych prawach, przysługuje zaszczytne – jak by się wydawało – miano filozofa. Na miarę zaprojektowanej przez nich samych definicji. Przed możnymi zginają kolana, żebrząc o parę groszy na podreperowanie mizernego budżetu. Urzędnikom kłaniają się w pas i znajdują przy tym ukontentowanie w nabywaniu kolejnych administracyjnych rang. Jako „tępiciele przesądów” najlepiej czują się w pajęczynie własnych aksjomatów. Niestrudzenie powielają własne i cudze błędy. Ich głos – to nie głos odrębny i znaczący. Stać ich na najgrubsze mezalianse – z teologią, ideą narodową, społeczeństwem, „kulturą”… Philosophastri, theologastri… Ich błazeńskie „życie” zaświadczy najdobitniej o tym, kim – choć sami nie wyrzucą siebie za burtę – już nie są. 

Stanisław Gromadzki

O wszystkich tych wydarzeniach, jakie zaszły w ostatnim czasie, dowiedziała się od ptaków przelotnych królewna czaroludzka. Bardzo uradowana przyjechała ze swymi braćmi i nowym małżonkiem w odwiedziny do Dzierżysłowa. Po powrocie opowiedzieli oni królowi, jak godnym i powszechnie szanowanym człowiekiem stał się Dzierżysłów. Król był bardzo tymi wieściami ucieszony i powiedział: "Może poprawiłby się on jeszcze podczas swego pobytu u nas, gdybyśmy nie byli dlań tak surowi ze względu na popełnione przewinienia, a zwłaszcza nie dawali mu wciąż odczuć, że uważamy go za istotę niedoskonałą. Znajomość z nim przekonała mnie zresztą, że ten rodzaj istot, do których Dzierżysłów należy, odznacza się pewną bystrością. Może jeszcze wynajdą one kiedyś swój własny sposób przemierzania przestworów niebieskich i zapuszczania się w głębie wód. Może nawet nauczą się choć w pewnym stopniu rozumieć, co wyrażają zwierzęta".

Helena Eilstein